Καταγραφή Ψαριών στο Λαιμό Βουλιαγμένης

Ψάρια και θαλάσσια πλάσματα που ο αδερφός μου, ο πατέρας μου και εγώ είδαμε το 2022 στα ρηχά νερά του Αιγαίου. Καθαρά νερά. Απαγορεύεται το ψάρεμα. Σκοπός είναι ο μελλοντικός κολυμβητής (μπορεί και ο εαυτός μου) να βρει πιο εύκολα τι πλάσμα είδε από τι εμένα.

Μαγιάτικο. Σε ομάδες των 2 ή 4, αλλά και των 12. Έχει μία πανέμορφη χρυσαφένια γραμμή διαγώνια πάνω από τα μάτι του.
Μαρίδα, κοπάδι, μόνο όταν το ρεύμα φέρνει τροφή απο το ημιπέλαγος προς τα έξω. Ίσως να ήταν και Μένουλα. Σπανιότατο.
Κορμοράνος. Θαλασσοπούλι που βουτάει μέσα στο νερό σαν τορπίλη και κυνηγάει. Το σκουρόχρωμο είναι το ενήλικο. Η ουρά του που μπλεδίζει είναι χαρακτηριστικό. Σπάνιο. Υπάρχουν επίσης πολλοί γλάροι κλπ.
Χελιδονόψαρο. Κυνηγάει στην άμμο σαν μπαρμπούνι. Σε αντίθεση όμως με τα μπροστινά μουστάκια του μπαρμπουνιού, αυτό έχει και πλαϊνά “μουστάκια” για να διαισθάνεται τι υπάρχει κάτω από την άμμο. Τα μεγάλα μαύρα στίγματα στο κάθε φτερό του λειτουργούν ώς άμυνα, καθώς σε ελάχιστες περιπτώσεις άμυνας, το ψάρι αυτό θα αφήσει τον βυθό, θα φέρει το κορμί του κάθετα το πρόσωπο του και θα εκτείνει τα πτερύγια του στο μέγιστο, θέλοντας να δώσει την εντύπωση ενός μεγάλου προσώπου (ψαριού) και να σε φοβίσει – φοβερό! Τα χρώματα στο άκρο των φτερών εξωτικά. Σπάνιο.
Λιονταρόψαρο. Εντυπωσιακό & εξωτικό, αλλά καταστροφικό και επεκτατικό. Ήρθε από άλλα οικοσυστήματα και πρακτικά μόνο ο ροφός μπορεί να το φάει (εάν και δεν ξέρει πώς). Χωρίς φυσικό θηρευτή, αυτό το ξένο ψάρι μπορεί να απειλήσει την ισορροπία ενός οικοσυστήματος. Κολυμπάει αργά, αλλά όταν ενοχληθεί επιταχύνει απότομα, προτάζοντας τα δηλητηριώδη υποθέτω πτερύγια του. Σπάνιο.
Κοκάλι. Pseudocaranx dentex. Κίτρινη ουρά και ασημένιο σκληρό και υδροδυναμικό δέρμα. Κίτρινο πάνω και κάτω, από τη μέση και πίσω. Το ενήλικο, σε μήκος μεγάλου κεφάλου, αλλά περισσότερο σε σχήμα μαγιάτικου, κυνήγαγε ένα κοπάδι μικρών μπαρμπουνιών. Στη σημαδούρα είδα ένα μικρό κοκάλι.
Δελφίνι. Την ίδια μέρα που είχα δεί τις Μένουλες, στο ηλιοβασίλεμα, δίπλα στο ιδιωτικό λιμανάκι του ξενοδοχείου. Σπανιότατο.
Χελώνα. Πρώτη φορά είχα δει στη Σπιναλόγκα από το σκάφος του θείου, ήταν τόσο μεγάλη που νομίζαμε ότι είναι βράχος – τη καταλάβαμε μόνο όταν καταδύθηκε. Μετά είδα στη Γλυφάδα (2022), δίπλα στον Αρχέλων, όπου είχε βγει για σπα. 10 σαργουδάκια της καθάρισαν δέρμα και καβούκι και μετά έφυγε για τα ανοιχτά. Κολύμπησα μαζί της μέχρι τις σημαδούρες. Την χάιδεψα και συνδεθήκαμε με τα μάτια. Πήραμε 2 ανάσες μαζί. 4 κοράλια στο καβούκι της, 3 στη ραχοκοκαλιά, ένα πάνω δεξιά. Πιο μεγάλη από την αγκαλιά μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πώς μου πόζαρε στο ηλιοβασίλεμα, κοιτώντας με, με το αριστερό μπροστά πελώργιο πτερύγιο της να δείχνει τον βυθό – μαγικό! Μακριά, μυτερή ουρά. Σπανιότατο. Το 2023 είδα στον Μώλο (μυστική παραλία) στο Καβούρι. Κυνηγούσε σφουγγάρια και ήταν μυώδης και κοντή. Κολυμπούσε πολύ γρήγορα. Μικρή χελώνα στη μύτη στο Λαιμό Βουλιαγμένης (εκεί που είχε δει και ο αδερφός μου όταν ήταν μαθητής), είδε τη σκιά μου και τρόμαξε, καθώς ήμουν ανάμεσα σε εκείνη και τον ήλιο. 6/8/23 γράψαμε ιστορία με την Εύα, καθώς στη μονοήμερη μας στην Επίδαυρο είδα μικρή χελώνα να τρώει χορτάρι στη παραλία Βαγιονιά και μετά ήρθε και η Εύα να την δει. Έξυνε λίγο τις πεταλίδες της στο βράχο. Έπαιρνε 4-5 ανάσες. Αξιοθαύμαστο το πώς η κάθε χελώνα έχει το δικό της σωματότυπο, και λογικά και τον δικό της χαρακτήρα!
Σαλάχι. Σε αμμώδη παραλία, στο Royal Beach, το είδα μια μέρα που το ρεύμα έφερνε τις κίτρινες σημαδούρες προς την Ωκεανίδα. Δηλητηριώδες τσίμπημα με την ουρά του. Χαρακτηριστικά μεγάλα μάτια. Γκρίζο σχετικά χρώμα που το κάνει εξαιρετικά εύκολα να κρυφτεί στον αμμώδη βυθό, ειδικά όταν έχει και λίγο κύμα. Σπάνιο.
Τσιπούρα. Χαρακτηριστικό μαύρο στίγμα πάνω από τα βράγχια της. Όταν τρώει οστρακοειδή από την άμμο αποβάλλει/αφοδεύει αμέσως τα απομεινάρια.
Γόπα. Κίτρινη ουρά. Σε κοπάδι των 4. Σπάνιο.
Λίτσα. Μαύρα άκρα, πτερύγια και ουρά. Ουρά σαν μισοφέγγαρο. Σπάνιο.
Ροφός. Κρύβεται κάτω από τα βράχια. Σπάνιο.
Στήρα. Μοιάζει με ροφό, αλλά τα μικρά είναι ανοιχτόχρωμα με πορτοκάλι οριζόντιες ρίγες, οι οποίες ξεθωριάζουν όταν ενηλικιωθούν. Τα ενήλικα έχουν ένα χρυσαφί μεγάλο σημάδι στη πλάτη. Το σώμα τους είναι πιο στενόμακρο από του ροφού.
Λαβράκι. Μοιάζει με κέφαλο, αλλά πιο κομψό. Ο κέφαλος έχει πιο πλατύ στόμα. Σπανιότατο.
Ζαργάνα. Κομψότατη, με ηλιαχτίδες να της περιλούζουν την υδροδυναμική σιλουέτα τους. Κυνηγάνε ομαδικά κοπάδια μικρών ψαριών, πχ αθερίνας.
Καρδινάλιος. Κόκκινα μικρά ψάρια που κρύβονται μέσα στα βράχια.
Αθερίνα. Μεγάλα κοπάδια.
Σουπιά. Καμουφλάζ. Μελάνι. Σπάνιο.
Χταπόδι. Πετάει μελάνι στον αδερφό μου που το πειράζει. Καμουφλάζ.
Κάβουρας. Συνήθως στα βράχια του Εν πλω. Στον μώλο στο Καβούρι, είδα κάτι σαν καβούρι, το οποίο είχε φύκια για καμουφλάζ, μάλλον κάποιο είδος κάβουρα.
Πετρομπάρμπουνο. Άραγε γεννιούνται με το καφέ χρώμα τους (σε αντίθεση με το κόκκινου του μπαρπουνιού), ή η δίαιτα τους το διαμορφώνει στη πορεία?
Δράκαινα. Κάποιες περιόδους βλέπουμε και μαύρες, τα αρσενικά ίσως? Κρύβονται στην άμμο, φαίνονται μόνο τα μάτια όταν αμύνονται.
Σκορπιός. Το θηλυκό είναι κόκκινο και μεγαλύτερο, κρύβονται στα βράχια.
Λιθρίνι. “Αιωρείται” σχεδόν ακίνητο πάνω από το βυθό κάποιες φορές, περιμένοντας κάποιο μελανούρι να ξεθάψει φαγητό.
Σκάρος. Τα χρώματα ποικίλουν.
Γύλος. Υπάρχει και σε άσπρο-κόκκινο, λιγότερο εντυπωσιακό.
Σάλπα. Οι αγελάδες του νερού, όλο βόσκουν και αφήνουν περιττώματα, που γίνεται λίπασμα. Ασημί με πορτοκάλι οριζόντιες ρίγες.
Γερμανός. Πάνε παρεούλα με τις σάλπες συνήθως, καθώς και ένα άλλο παρόμοιο ψάρι, που ο πατέρας μου λέει ότι στη Κρήτη το τρώνε με τα εντόσθια. Μοιάζει σαν να φοράει στρατιωτική παραλλαγή, εξού και το όνομα του. Αλλάζει χρώματα, σε αποχρώσεις σκούρου πράσινου, για επικοινωνία και καμουφλάζ. Η γκάμα χρωμάτων του είναι περιορισμένη σε σχέση πχ με ένα χταπόδι.
Πέρκα.
Χάνος. Το πιο απονήρευτο ψάρι της Μεσογείου, πιάνεται ακόμα και χωρίς δόλωμα.
Αστερίας.
Μουρμούρα. Όλο ψάχνουν τροφή στην άμμο, οπότε φαίνεται λες και μιλάνε συνεχόμενα. Έχουν μαύρες κάθετες ρίγες.
Γαύρος.
Σαργός. Ασημί με κάθετες μαύρες ρίγες.
Μελανούρι. Ασημί και κομψό, με ένα υπέροχο μαύρο δαχτυλίδι στην ουρά του.
Κέφαλος. Ασημί με οριζόντιες γκρι ρίγες.
Καλόγρια. Δεν τρώγεται. Τα μωρά είναι μωβ, τα παιδία άσπρο/ασημί προς μάυρο. Τα ενήλικα μαύρα.
Γλώσσα. Κρύβεται στην άμμο και φαίνονται μόνο τα μάτια της.
Γουρουνόψαρο ή Μονόχειρος.
Κατσούλα. Συναντάται σε καθαρά νερά. Τα χρώματα ποικίλουν.
Χειλού (ή Ταωλαπίνα). Τα χρώματα ποικίλουν.
Λούτσος. Μόνο μικρά.
Μωβ Μέδουσα. Έχει μικροσκοπικά ψαράκια, τα οποία υποθέτω την κρατάνε καθαρή ενώ έχουν ανοσία στο δηλητήριο της. Από την άλλη, τα ψαράκια έχουν καταφύγιο. Εάν τα χωρίσεις απο εκείνη (πχ με έναν παφλασμό), αυτά τρέχουν πίσω στην ασφάλεια τους, σαν μικρό παιδί στα φουστάνια της μαμάς του! Τα ψαράκια αυτά θα τα δεις και μόνα τους, λογικά εάν δεν βρουν μέδουσα να συμβιώσουν, σε σημαδούρες, όπου και κρύβονται και μπορείς να παίξεις κρυφτό μαζί τους! Παράδειγμα συμβίωσης από άλλη μέδουσα.
Ασημόγλαρος. Τα νεαρά έχουν μαύρα στίγματα.
Υδροβάτης. Μικρό σαν χελιδόνι. Μαζεύονται στο δειλινό και πετάνε σαν σε χορογραφία όλα μαζί, ενδεχομένως για λόγους διασκέδασης!
Ανεμώνη. Όταν πας να τις πιάσεις κρύβονται μέσα στον “σωλήνα-βάση” τους. Μάλλον αισθάνονται την αλλαγή στην πίεση του νερού, επομένως εάν το χέρι σου κινηθεί αργά και σταθερά προς αυτήν, τότε δεν κρύβεται κατευθείαν. Όμως υπάρχει και η ανεμώνη που τσιμπάει και τα χρώματα της είναι απειλητικά – ποτέ δεν ακουμπάμε!
Ποσειδωνία. Μοιάζει με χορτάρι και σχηματίζουν συνήθως θάμνο. Φιλτράρουν το νερό, δημιουργώντας τα κρυστάλινα και καθαρά νερά. Μεγαλώνουν μόνο λίγα εκατοστά/έτος.
Σφουγγάρι.
Σμέρνα. Τα δόντια της μπορούν να κόψουν κομμάτι (μοιάζουν έτσι |_ ), δεν πλησιάζουμε. Εντυπωσιακές όταν τις δεις να κολυμπάνε. Συνήθως κρύβονται στα βράχια.
Στρείδια. Astir Beach στις σημαδούρες.
Αχινός.
Θαλάσσιο σκουλήκι. Κρύβεται στην άμμο και ήταν τεράστιο. Σπανιότατο.
Βδέλλα. Ή πολύχαιτος.
Αγγούρι της θάλασσας. Από τα εξογκώματα που μοιάζουν σαν καρφιά, αποβάλλει υγρό. Ακόμα θυμάμαι στο σχολείο που είχαν βρει κάτι παιδιά από το 5ο και το 3ο ένα τέτοιο στον Ναυτικό Όμιλο, το έβγαλαν έξω και το σκότωσαν για να δούνε τι έχει μέσα. Ψυχούλα είχε και αυτό.